* دروغ است که می گویند: «زرتشتیان آتش پرستند!» زیرا آتش پیش از زرتشت ودرزمان هوشنگ مهار شده است، زرتشتیان به سوی نور وروشنایی نیایش می کنند و چهارآخشیج (عنصر) آب، خاک، هوا و آتش را گرامی داشته آنها را آلوده نمی سازند.
*دروغ است که می گویند: «زرتشتیان دوگانه پرستند!» اهریمن در برابر اهورامزدا نیست! در همین تارنما و دربخش نوشتارها، گزینه جستارها، نوشته «دوگوهر همزاد، زاینده نیکی وبدی را نگاه کنید. تا جایگاه اهریمن را دریابید.
گاهی شنیده می شود که «شهربانو»، یک بانوی ایرانی و یکی از دختران یزدگرد ساسانی، آخرین پادشاه سلسله ساسانی به همسری امام حسین درآمده است. با پژوهشی که در تاریخ دوران آغازین اسلام، گزارش تاریخ نگاران واسلام شناسان به یادگار مانده است؛ چنین باوری در تاریخ گذشته ایران مستند نمی باشد وتنها باوری بوده است تا ایرانیان نگاه خویشاوندی نیز با امام سوم شیعیان داشته باشند.
در یکی از روایت ها آمده است که نام مادر علی‌ابن‌حسین شهربانویه یا شاه‌ِ زنان بوده‌است، برخی دیگر می‌گویند که او خودش را به رود فرات انداخته است. گروهی نیز می‌گویند او جزو بازماندگان جنگ کربلا بوده است.
اشاره از موبد نیکنام:
دوستان وفرهیختگان گرامی
اَشِم . وُهو . وَهیشتِم . اَستی،
اوشْتا . اَستی…
اوشتا . اَهمائی . هْیَت . اَشایی . وَهیشْتائی . اَشِـم.
مزديسنان در فرهنگ سنتی خود، گاه‌شماری ويژه‌ای دارند كه شامل دوازده ماه سی روزه است و هر روز نام ويژه‌ای برای خود دارد كه عبارتند از: اورمزد، وَهمن، ارديبهشت، شهريور، خورداد، امرداد، دي به آذر، آذر، آبان، خور، ماه، تير، گوش، دي بمهر، مهر، سروش، رشن، فروردين، ورهرام، رام، باد، دي بدين، دين، ارد، اشتاد، آسمان، زامياد، مانتره‌سپند و انارم. بنابراين پس از گذشت يك سال خورشيدی365 روز به پايان خواهد رسيد پنج روز پايان سال را زرتشتيان گاهِ گاتابيو می‌نامند
پیشگفتار:
سده یکی از جشن های ملی ایرانیان است که هرسال به روز مهر از ماه بهمن و با آتش افروزی به هنگام غروب آفتاب برگزار می شود.
در شیوه گاه شماری نیاکان ما دو فصل تابستان و زمستان وجود داشته است که زمستان از ماه آبان آغاز می شده بنابراین جشن سده نیز یک سد روز پس از آن برگزار می شده است
یِنگهه هاتام. آئت یِسنِه . پَئی تی وَنگهُو.
مزدا اهورا. وَاِتا. اَشات هَچا.
یا ئونگهامچا. تائونس چا. تائوس چا . یَزَه مَئیدِه ..
در بینش زرتشت ، انسان موجودی بی اختیار نیست که سرنوشتش را از پیش برایش تعیین کرده باشند و خودش در آن نقشی نداشته باشد. اهورامزدا انسان را موجودی آزاد آفریده وبه او نیروی انتخاب داده تا بتواند راه زندگی خود را با ارادهً خویش برگزیند
این سرود، یک شعر سه فردی (مصراعی) است که هرفردِ آن دارای شانزده آهنگ (سیلاب) است و در وزنِ شعری همانند نخستین بخش از سرود های زرتشت ( اَهنَوَد گات ) است به همین روی اَهونَه وَر نیز نام گرفته است.
سرود یتا اهو در کنارسرود دیگری از اوستا به نام اَشِم وُهو، هریک به تعدادی مشخص بارها در نیایش های اوستایی تکرار می شود.
