گرانمایگی و دیرینگی والای فرهنگ ایرانی / میرجلال‌الدین كزازی

گرانمایگی و دیرینگی والای فرهنگ ایرانی / میرجلال‌الدین كزازی

گرانمایگی و دیرینگی والای فرهنگ ایرانی / میرجلال‌الدین كزازی

|۱۰:۲۶,۱۳۹۴/۸/۱۰| 

 

جشن‌های ایرانی كه بسیار پرشمار نیز هستند، یكی از برجسته‌ترین و بنیادی‌ترین ویژگی‌هارا در فرهنگ ایرانی پدید می‌آورند. از این دید دارای ارزش بسیار فرهنگی، منشی، روانی و اجتماعی هستند، زیرا كه با برگزاری این جشن‌ها، «چیستی» ایرانی شناخته‌تر خواهد شد و استواری بیشتری خواهد یافت. هم ایرانیان به بهانه برگزاری این جشن‌ها بیش از پیش با گرانمایگی، دیرینگی والای فرهنگ و منش ایران آشنا خواهند شد و هم دیگر مردمان. از سوی دیگر یكی از ویژگی‌های بنیادین این جشن‌ها، همگانی بودن آنهاست.

كمابیش می‌توان گفت: همه جشن‌های ایرانی آیین‌هایی هستند كه برای برگزاری آنها، ایرانیان در هر روستا و شهر، می‌باید گردهم بیایند و در كنار یكدیگر آن جشن و آیین را برگزار كنند. اگر پاره‌ای از جشن‌های ایرانی مانند جشن نوروزدر این روزگار در شهرهای بزرگ ایران به جشنی خانوادگی فروكاسته است، از آن روست كه شیوه زندگانی نو، زمینه و امكان برگزاری این جشن‌ها را به شیوه پیشین از میان برده است. از سوی دیگر پیشینه جشن‌های ایران، آیین‌های شادمانی‌اند. هر مردمی هم‌بسته‌تر باشند، شادمان‌تر و بی‌گمان توانایی بیشتری خواهند داشت در اینكه بتوانند جایی كه زندگی می‌كنند با نگاهی گسترده‌تر سرزمین‌شان را پیشرفته‌تر و آبادان‌تر بگردانند. به ویژه در این روزگار كه روزگار گسست و جدایی است و در شهرهای بزرگ جهان، بدان گرایانند كه زندگی را در تنهایی بگذرانند از سویی و از دیگر سو، زمینه‌ها، بهانه‌ها و انگیزه‌های اندوه و دلمردگی هم افزایش یافته است، برگزاری این جشن‌ها كه هم مایه شادمانی‌اند، هم مایه و زمینه همبستگی و پیوند را فراهم می‌كنند، كاركرد بیشتری خواهد داشت. حتی می‌توان گفت: گونه‌ای بایستگی و ناچاری را برای مردمان از آن میان ایرانیان، پدید خواهد آورد.

خوشبختانه چندی است كه می‌بینیم برگزاری این جشن‌ها در جامعه ایرانی گسترش و روایی افزون‌تر یافته است. پاره‌ای از جشن‌ها كه به كناری نهاده شده بود در این سالیان برگزارده. مانند جشن تیرگان، خردادگان، بهمن‌گان، اردیبهشت‌گان یا جشنی كه به زودی فراخواهد رسید؛ جشن آبانگان.

منبع: روزنامه اعتماد

منبع خبر: 
روزنامه اعتمادد