شما می گویید اندیشه نیک، گفتار نیک وکردار نیک آیا در جایی گفته شده که چه چیزی نیک است و یا تعریفی از کار نیک شده است؟ چون کاری ممکن است در نزد من نیک باشد ولی در نزد دیگری نیک نباشد. سپاس موبد نیکنام

پرسش: 

شما می گویید اندیشه نیک، گفتار نیک وکردار نیک آیا در جایی گفته شده که چه چیزی نیک است و یا تعریفی از کار نیک شده است؟ چون کاری ممکن است در نزد من نیک باشد ولی در نزد دیگری نیک نباشد. سپاس موبد نیکنام

پاسخ: 

پاسخ روشن است، از زمانی که انسان با فرهنگ هم زیستی، همکاری، آباد سازی، نوزایی وسازندگی آشنا شده است، زندگی را بر پایه شادزیوی، بهروزی و خوشبخت کردن دیگران برگزیده است. چون در هر زمان از خرد خویش بهره گرفته و تلاش کرده تا مرتو(:انسان) بودن خویش را درکنار هنجار هستی(:اشا) به بیانی دیگر: ابر و باد و مه و خورشید و فلک ثابت کند.

 

 آشکار است که مرتوگان(:بشر) با نیک اندیشی به شهرنشینی(:تمدن) روی آورده است. بنابراین با نگرش به بینشی که زرتشت پیرامون سپنته مینو(:منش پاک و سازنده) سخن گفته است که هرگاه می توان با گفتار و کردار نیک خود، هویت نیک ودرست مرتوگانی را از خود آشکار ساخت؛ در چنین هویتی، اندیشه و رفتاری ارزش خواهد داشت که بر بنیاد اشا(:راستی ودرستی) استوار شده باشد.

 

 در این بینش، کاری نیک است که برای همه نیک و خوش آیند و برای همه سود داشته باشد، سبب آبادی، تازگی، شادی و خرسندی در جهان گردد. آنانکه این شیوه را گزینش کنند،اشوان(:پیروان راه اشا) نام دارند. نیکوکار، سازنده، شادی آفرین، خوش بیان، نام آور و نیک پیشه خواهند بود.

 

گفتنی است در کنار آنان همیشه کسانی نیز زندگی کرده اند که با گزینش کژاندیشی، شیوه دروغ و نادرستی را پیشه داشته اند، با پیروی از دروغ در اندیشه و گفتار و کردار خویش؛ خشم، غارت، جنگ، ویرانی، بیداد وستم را برای دیگران به یادگار گذاشته اند. بنابراین کسی که از خرد بهره بگیرد نیروی تمیز دادن(:تشخیص) خوب از بد را نیزخواهد داشت. آنان پیوسته به ندای بینش درونی(:وجدان) آگاه وبیدار خویش که در اوستا "دَاِنه" به چم(:معنی) دین است، می نگرند.